De Zeezender
Radio Atlantis uit 's-Hertogenbosch bestaat al sinds 1980, maar is niet van oorsprong de originele naamdrager. De Brabantse zender vernoemde zich naar de helaas ter zielen geraakte zeezender Radio Atlantis. Hieronder de geschiedenis van deze roemruchte en illustere voorganger.
Radio Atlantis: Het begin en het verhaal
De 25 jarige Belgische zakenman Adriaan van Landschoot bezit enkele kledingzaken en begint ook een eigen platenfirma en productiemaatschappij. Om zijn producten aan te prijzen huurt hij in 1973 reclamezendtijd en laat hij zijn audioproducten pluggen op Radio Caroline en Radio Noordzee Internationaal. Al vlug vindt hij dat het allemaal nogal duur uitvalt en hij gaat informeren wat een eigen zeezender hem zou kosten.
Om dit te verwezenlijken neemt van Landschoot contact op met de drive-indeejay Antoine de Muer, die later bekend werd als Tony Houston. Ze willen beiden eerst wat ervaring opdoen vooraleer met een eigen zender vanaf een eigen zendschip te beginnen. Al vlug krijgt men het idee om te proberen uit te zenden via de zenders op de Mv. Mi Amigo. Het is niet simpel om Ronan O'Rahilly, eigenaar van de Mv. Mi Amigo en directeur van Radio Caroline te pakken te krijgen. Nadat ze hem eindelijk hebben gevonden komen er eindeloze discussies over de huurprijs, de wettelijkheid van de onderneming, de uitzendtijd,... Radio Atlantis zal zijn kantoren en studio's vestigen in Nederland daar België het Verdrag van Straatsburg ondertekend heeft waardoor het voor Belgen verboden is om medewerking te verlenen aan zendschepen, en daar O'Rahilly liever geen extra moeilijkheden wil. Het contract is rond, Radio Atlantis mag vanaf de Mv. Mi Amigo gedurende 3 maanden uitzenden van 's morgens 06:00 tot 's avonds 19:00 uur. De huurprijs is 2000 pond per week wat voor van Landschoot lager is dan de advertentie en platen-plug-prijs die hij tot nu betaalde.
De startdatum van Radio Atlantis zal 15 juli 1973 worden. Eerder is onmogelijk daar de Mv. Mi Amigo aan een grondige opknapbeurt toe is. Het geld hiervoor komt dus in feite van Radio Atlantis. Daar het ganse project ongewild ook al via de media is aangekondigd moet men regelmatig nieuwe gegevens meedelen. Men maakt bekend dat de frequentie 385 meter zal zijn. De generatoren aan boord van de Mv. Mi Amigo kunnen echter de stroomopname van de zender op deze frequentie niet goed aan. Men plant om Radio Atlantis te laten uitzenden via de 253 meter. Op 15 juli 1973, de afgesproken datum gaat Radio Atlantis in de lucht via 385 meter. Diezelfde dag krijgen de Radio Caroline technici eindelijk de zender op 253 meter in de lucht.
Eindelijk heeft Vlaanderen zijn eigen zeezender weer terug en trouwens op de vooraf gestelde datum. De programma's worden een week voorhand opgenomen in het Engels,Frans,Duits en in het Nederlands in professionele studio's in Oostburg, wat gelegen is in Zeeuws-Vlaanderen, net over de Belgische grens. Ook de bevoorrading gebeurt vanuit Nederland. Vlaanderen weet niet wat het hoort. Eindelijk een radiostation dat artiesten uit Vlaanderen promoot. Het was immers 12 jaar geleden, na Radio Antwerpen vanuit de Mv. Uilenspiegel, dat Vlaanderen zijn eigen zeezender had.
Deejays van Radio Atlantis zijn Peter van Dam, Mike Moorkens, Luk van Kappellen en Tony Houston.....
Technisch lijdt het station aan de bekende kinderziekten. Programmabanden komen te laat of niet aan, soms zijn ze van slechte kwaliteit, maar dat kan de pret van luisterd Europa niet deren. Radio Atlantis kan rekenen op 5 miljoen luisteraars die dagelijks meer dan 300 brieven sturen.
Nadat Radio Atlantis zoals dagelijks om 19:00 uur afscheid neemt starten er op dezelfde tijdstip op 21 juli 1974 non-stop programma's. Na drie dagen komt Radio Seagull in de ether. Dit station is een initiatief van Ronan O'Rahilly en brengt uitsluitend Engelstalige programma's gebracht door ex Radio Caroline medewerkers.
Het blijft goed gaan met Radio Atlantis en zijn niet meer weg te denken als radiostation. Ze hebben verschillende adverteerders waaronder Sylvian Tack. Deze Belgische zakenman is eigenaar van de wafelbakkerij Suzy, en heeft ook zijn eigen platenmaatschappij en opnamestudio. Ook hij is gewonnen voor een zeezender-avontuur. Sylvain Tack gaat onderhandelen met Ronan O'Rahilly en kan bereiken dat hij na Radio Atlantis 1 uur per dag mag uitzenden. Op 29 en 30 september 1973 zijn de eerste en enige, door Sylvain Tack betaalde uitzendingen van Radio 385 te horen.
1 Oktober 1973 in de namiddag, wederom wordt de Noordzee geteisterd door een zware storm. De zendmast van de Mv. Mi Amigo breekt af en slechts 9 meter van de eens 67 meter hoge zendmast blijft nog overeind staan. In allerijl wordt een noodantenne aangesloten die wegens technische redenen geen hoog vermogen aankan. Hierdoor wordt de technici de zwakkere reservezender aangesloten wat een slechtere ontvangst betekent. Pas op 5 oktober kan de programmering hervat worden. De dag nadien start om 19:00 uur niet Radio 385 maar Radio Mi Amigo.
Wanneer het 15 oktober is geworden gaat Radio Atlantis noodgedwongen uit de lucht. Het contract tussen van Landschot en O'Rahilly is verlopen en Radio Atlantis kan het niet verlengen daar er een andere gegadigde is die meer wil betalen. De kaper blijkt Sylvain Tack te zijn die zijn Radio Mi Amigo meteen wil uitbouwen tot een volwaardig radiostation. Dit zal echter nog wat duren daar op 18 oktober ook de noodantenne op de Mv. Mi Amigo het begeeft.
Van Landschoot is woedend maar kondigt meteen aan dat Radio Atlantis spoedig terug zal keren vanaf een eigen zendschip. Dit is allemaal vlugger gezegd dan gedaan want er moet nog een schip gezocht en gekocht worden. Regelmatig verschijnen er in de pers nieuwsberichten over de vernieuwde Radio Atlantis maar het zal langer duren dan verwacht. De deejays geloven na een tijdje ook niet meer in het station en tot overmaat van ramp stappen er verschillende op naar Radio Mi Amigo. Van Landschoot blijft echter niet bij de pakken neer zitten. Na een mislukte poging om de Mv. Galaxy van Radio London aan te schaffen koopt hij op 30 oktober 1973 het zendschip van het ter ziele gegaan Radio Condor voor 750.00 dollar.
Gerard van Dam, een ex Radio Caroline medewerker wordt aangetrokken om de boot uit te rusten als zendschip. De zender wordt gehuurd van de eigenaars van het voormalige REM-eiland. Begin november kiest het schip, dat werd omgedoopt tot Mv. Jeanine naar de naam van van Landschoots vrouw, het zeegat. Het gaat voor anker voor de Belgische kust en meteen starten er proefuitzendingen. De apparatuur blijkt het echter niet zo goed te doen en tot overmaat van ramp breekt ook nog de ankerketting. De Nederlandse sleepboot de Titan wordt ter hulp geroepen om de op drift geslagen Mv. Jeanine naar veilige wateren te loodsen. Om de nodige herstelings en verbeteringswerken uit te voeren wordt de boot naar het Duitse Cuxhaven gebracht. Het zit de radiomensen niet mee want tijdens deze werken verongelukt de Duitse boordtechnicus Theo Klinenberg.
Op 22 december 1973 wordt de Mv. Jeanine verankerd voor de kust van het Belgische Knokke. De dag nadien starten de eerste testuitzendingen van het vernieuwde Radio Atlantis die gebracht worden door ex Radio Caroline en Radio Mi Amigo die 2 dagen voordien is met non-stop testuitzendingen.
Radio Atlantis slaagt er niet in om zijn populariteit terug te winnen. Op 3 maart 1974 worden de trouwe luisteraars opgeschrikt als bij het begin van het programma van Tony Houston wordt meegedeeld dat het zendschip bezet is door het "Taal Actie Comité" (TAK). De Engelse bemanning wordt opgesloten en de ganse dag worden er tussen de platen door TAK mededelingen gedaan.
De gehuurde zender van Radio Atlantis blijkt ook niet één van de beste te zijn. Het ding is regelmatig stuk zodat men luisteraars en adverteerders verliest. Een Italiaans radiostation dat via dezelfde frequentie, 227 meter, uitzendt begint tot overmaat van ramp de Engelstalige nachtuitzendingen te storen en men besluit over te schakelen naar 312 meter wat trouwens een veel betere frequentie bleek te zijn.
Op 6 juni 1974 breekt de ankerketting van de Mv. Jeanine opnieuw. Het schip drijft af en loopt op een zandbank bij Westkapelle. Van Landschoot gaat zijn schip zoeken met behulp van een sportvliegtuigje. Ondertussen begint de Belgische justitie moeilijk te doen ten opzichte van de zeezenders. Daarom besluit de Radio Atlantis directie om vanaf juni geen reclameboodschappen meer uit te zenden.
Door een fout in de zender wordt op 1 augustus 1974 het 312 meter zendkristal vernietigd en is men verplicht om het 227 meter kristal terug te gebruiken. Daar niemand op de hoogte kan worden gebracht van de frequentiewissel duurt het dagen eer de fans hun favoriete zender terug vinden.
Daar de Nederlandse regering bekend heeft gemaakt dat ze een anti-zeezenderwet en het Verdrag van Staatsburg gaan aannemen dat van kracht zal worden op 31 augustus 1974 gaat men bij Radio Atlantis zijn voorzorgen nemen. Radio Atlantis heeft immers zijn studio's en kantoren op Nederlands grondgebied en er wordt vanuit dit land ook bevoorraad. Men meld dat men alles gaat verkopen om met beter materiaal terug te starten met als basis een ander land. Zover komt het echter niet want al op 25 augustus om 14:00 uur neemt Frank van Leeuwen afscheid. De Engelse service gaat nog door tot 31 augustus 1974 en eindigt het Radio Atlantis avontuur met een schallend "GOODBY" en de stationtune "ATLANTIS" van de "SHADOWS".
Op 1 september wordt de Mv. Jeanine de haven van Vlissingen binnengesleept waar het 2 dagen nadien aan de ketting wordt gelegd op vraag van Arie Swaneveld. Deze heer is immers eigenaar van Radio Atlantis gehuurde zender waarvoor nooit iets betaald zou zijn geweest. Daar het schip aan de ketting ligt wil van Landschoot geen liggeld betalen en Swaneveld ook niet, daar het zijn schip niet is. Op 28 april 1975 wordt de Mv. Jeanine openbaar verkocht. Nog net voor het schip onder de veilinghamer gaat stelen onbekenden de hele inboedel waaronder de ganse studioapparatuur.
Het blijft een tijd stil tot bekend wordt dat Andy Anderson en zijn broer "GUNFLEET TOWER", een verlaten Engelse vuurtoren aan het uitrusten zijn als zendlocatie. De nieuwe Radio Atlantis zal starten op kerstmis 1975. Er worden in oktober deejays aangeworven die programma's zullen opnemen in twee Gentse studio's. Van Landschoot beweert immers dat alles volkomen legaal is. Toch denkt men er in Engeland anders over want op 23 december 1975 wordt de vuurtoren overvallen door de politie van Essex en de marine. Alle inboedel wordt in beslag genomen en de twee technici worden gearresteerd. Van Landschoot is woedend en spreekt over verraad. Een maand later moeten verschillende medewerkers en van Landschoot zelf voor de Gentse rechtbank verschijnen waar men tot zware geldboetes wordt veroordeeld.
In 1980 waagt van Landschoot zich opnieuw in de radio. Ditmaal als vrije radio vanuit het Belgische Maldegem met vele Radio Atlantis deejays uit de zeezender-periode. Na enkele maanden wordt ook deze Radio Atlantis door de justitie in beslag genomen en vanaf dan geeft ban Landschoot de brui aan het ganse radiogebeuren.
17 augustus 1974 Via haar zender laat men weten dat Radio Atlantis op 31 augustus 1974 voorgoed uit de lucht zal gaan vanwege het van kracht gaan van de Nederlandse anti-zeezenderwet. Deze wet verbied immers alle medewerking in eender welke vorm aan zeezenders.
25 augustus 1974 Daar de Nederlandse justitie bekend heeft gemaakt dat de anti-zeezenderwet van kracht zal gaan op 31 augustus 1974 om middernacht, besluit men bij Radio Atlantis om de Nederlandse uitzendingen vanaf de Mv. Jeanine vandaag om 14:00 uur te stoppen. Het laatste programma wordt gepresenteerd door Frank van Leeuwen en Mister Galaxy waarna er een afscheidswoord volgt van eigenaar Adriaan van Landschoot. Tot en met het invoeren en ingaan van de anti-zeezenderwet op 31 augustus 1974 worden de Vlaamse programma's vervangen door de internationale Engelse versie van Atlantis.
29 augustus 1974 De Mv. Mi Amigo het zendschip van Radio Caroline en Mi Amigo wordt onder de hoede van Kapitein Koos van Laar en zijn boot de Dolfijn van de Nederlandse kust naar de territoriale wateren voor het Britse eiland gesleept. Het ziet er naar uit dat beide stations zullen doorgaan na het invoeren van de Nederlandse anti-zeezenderwet op 31 augustus 1974.
30 augustus 1974 Door de opkomst zijnde Nederlandse anti-zeezenderwet, die van kracht gaat op 31 augustus 1974 heeft het zendschip van Radio Mi Amigo en Radio Caroline daags voordien het anker voor de Nederlandse kust gelicht om deze te ruilen voor een ankerplaats voor het Britse eiland. Het zendschip gaat vandaag voor anker 18 mijl uit de kust van het Britse Essex in de buurt van het Kentisch Knock. Zowel Radio Caroline International als Radio Mi Amigo zijn van plan om door te gaan.
Radio Northsea International gooit er echter het bijltje bij neer. Tussen 20:00 en 00:00 uur is voor de laatste keer de Engelse service vanaf de Mebo II in de lucht via de 220 meter middengolf.
31 augustus 1974 Vandaag gaat om 00:00 uur de Nederlandse anti-zeezenderwet van kracht. Radio Veronica stopt om precies 18:05 uur na het Nederlandse volkslied haar uitzendingen.
Radio Northsea beëindigd nu ook haar Nederlandse programma's om 20:00 uur nadat de Engelse service al om middernacht was gestopt.
Deze dag gaat de radiogeschiedenis in als "THE DAY THE MUSIC DIED". Er is echter nog geen stilte op de eens zo woelige Noordzee want om 00:00 uur gaat Radio Caroline net als in 1967 bij het invoeren van de Engelse anti-zeezenderwet gewoon door. Radio Mi Amigo dat gehuisvest is op hetzelfde schip als Radio Caroline is die dag nadien ook terug in de lucht. Beide stations hebben hun kantoren gevestigd in Playa De Aro in Spanje, om ongestoord de luisteraars te kunnen blijven voorzien van de muziek.
1 september 1974 Met behulp van de tender Onrust, wordt het anker van de Mv. Jeanine gelicht en wordt het voormalige Radio Atlantis zendschip naar de haven van Vlissingen gesleept. Door de Nederlandse anti-zeezenderwet had Radio Atlantis net als RNI en Veronica daags voordien haar uitzendingen gestaakt.
Het zendschip van RNI de Mebo II zal wegens de niet zo beste weersomstandigheden nog een week op zee blijven. Daarna is men van plan om het te laten opknappen op de werf van het Nederlandse De Goot en Van Vliet en wil men voor de kust van Italië in de golf van Genua voor anker gaan om er uit te zenden als Radio Nova. Bron: muziekuitzee.com
31 augustus 2005 Het is vandaag precies 30 jaar geleden dat de zeezenders Radio Veronica, RNI en Radio Atlantis uit de lucht moesten!
Het laatste zeezender-geluid is alweer van enige jaren geleden maar toch zijn er nog steeds mensen die met veel plezier terug denken aan die mooie tijd. Er gebeurde altijd wel iets spannends op de Noordzee: Mastbreuken, Stakingen, Weken zonder eten, Invallen door de overheid, Strandingen, Bommeldingen en als tragisch dieptepunt het zinken van "The Old Lady" op 20 maart 1980. We luisterden allemaal met veel plezier naar de uitzendingen van Veronica, RNI, Caroline, Monique, Atlantis en natuurlijk Radio Mi Amigo.
Het is 31 augustus. In radiokringen heeft deze dag sinds 1974 een nare bijklank. Het tikken van de klok, het krijsen van de laatste zeemeeuw, het afscheid van Rob Out. De popschepen zonken in een zee van tranen, die bewuste 31 augustus 1974. Precies omdat zij er al zolang waren (jaren vanuit volle zee) en precies omdat zij zo een unieke band met hun achterban hadden herdenken wij met z'n allen Radio Veronica, Radio Atlantis en RNI.
Wat de overheid in 1974 bewust heeft kapotgemaakt is nooit meer te herstellen.
Bron: www.offshoreradio.org
Bron foto: www.mediapages.nl
Radio Atlantis, waar hoorden we deze naam eerder? De gemiddelde radio enthousiast in Vlaanderen en Nederland zal, als de naam Radio Atlantis valt, denken aan de Vlaming Adriaan van Landschoot, die in juli 1973 plotseling daar was met zijn radiostation Atlantis. Het verzorgde haar programma’s – via gehuurde zendtijd – vanaf de MV Mi Amigo, het zendschip van de Caroline organisatie. Vreemd genoeg lijkt het of nooit de vraag is gesteld waarom Van Landschoot koos voor de naam ‘Radio Atlantis’. Maar misschien ligt het antwoord op de vraag in de volgende terugblik naar de maand mei 1964. Het waren de dagen dat zowel Radio Caroline als Radio Atlanta nog maar net in de ether was vanaf schepen, verankerd voor de oostkust van Engeland. Radio Atlantis was in die tijd niet op zee maar actief als een landpiraat. Het was Patrick Poot uit Vlaanderen die me begin 2012 een grote enveloppe toestuurde met knipsels en andere herinneringen aan de tijd dat hij de radio intens beleefde en waardoor andermaal een stukje historie kan worden gereconstrueerd.
Zoals gesteld was Radio Atlantis als landpiraat in Vlaanderen actief, een verre voorganger van wat later in dat deel van België als ‘Vrije Radiostations’ werd genoemd. Helaas kan niet worden vermeld in welke krant er op die bewuste 28ste mei 1964 is geschreven, slechts de datum werd geannoteerd, terwijl ook de naam van de journalist, F. de Vynck werd vernoemd. Waarschijnlijk was hij door iemand getipt over de mogelijkheid in contact te komen met iemand of meerdere personen achter Radio Atlantis, want hij meldde dat hij lang en geduldig op zoek was geweest; hij bij toeval in contact was gekomen met de hoofdpersoon achter Radio Atlantis en hem over had gehaald voor een vraaggesprek, waarbij ze hadden afgesproken – met een vleugje romantiek – in een typische zeemanskroeg in de Gentse havenbuurt. De Vynck romantiseerde zijn verhaal met de gedachte dat bij het woord ‘piraten’ er vooral herinneringen aan stoere zeebonken, met de klassieke zwarte ooglap, de gouden oorbellen en het houten been en het liefst ook een paar indrukwekkende messen en dito knallers in het geheugen naar boven kwamen. Hij schreef onder meer: ‘In onze eeuw van atoomsplitsingen en ruimtevaart schijnen die echter voor goed zoek te zijn en een etherpiraat – zo moeten wij met een tikje nuchtere ontgoocheling vaststellen – heeft niets van de schrikaanjagende zeerover uit onze jeugdliteratuur te maken. Jammer!’
Velen van zijn lezers hadden de voorafgaande periode al twee keer per week, al dan niet met plezier, geluisterd naar de persoon, wiens schuilnaam op vele lippen in het Gentse lag: ‘twee maal per week dringt hij immers via onze jongen (die immers ook op teenagermuziek is gesteld) met – naar onze mening althans – iets te klankrijke en lawaaierige deuntjes in onze huiskamer binnen.’ Duidelijk dus dat de zoon in Huize De Vynck zijn vader had verteld van zijn ontdekking betreffende de landpiraat Radio Atlantis. Vervolgens ging de journalist de confrontatie aan en klaarblijkelijk had hij zich een bepaalde voorstelling gemaakt, die niet helemaal uitkwam: ‘geen weelderige Beatlepruik noch excentrieke kleding, maar eerder een ernstig jongmens met een stel verstandige donkere kijkers achter licht getinte brillenglazen.’ Het bleek te gaan om een 23- jarige, jonggehuwde in stofjas gestoken man, van beroep televisietechnicus en voorzien van gereedschap in de zakken van zijn stofjas. Na de ontmoeting in het café aan de haven was het vrij spoedig dat de jonge techneut en de vader journalist op weg waren gegaan naar de plek waar het allemaal, als het ging om Radio Atlantis, gebeurde: ‘Een doodgewone huiskamer in een net huisje ergens in de buurt van de Overpoort in Gent, vol met ingewikkelde toestellen en meetapparaten en een wirwar van draden en snoeren.’ De journalist had hoge verwachtingen over de aanwezigheid van een ‘fameuze’ zender en had klaarblijkelijk een heel groot apparaat verwacht en werd vervolgens geconfronteerd met een aantal kleine toestellen: ‘namen weerklinken die alleen ingewijden iets zeggen en gaat onze zegsman op iets ironische wijze verder: “Allemaal apparaten die door de wet niet als wettelijke zender worden aangezien.” Betreffende apparaten waren al eens in beslag genomen maar toch weer aan de eigenaar teruggeven, omdat ze niet als zender kon worden omschreven.
De journalist had reden om een artikel te schrijven want het was twee jaar geleden dat Radio Atlantis voor de allereerste keer uitzendingen had verricht, echter op een zeer laag vermogen van slechts 2 Watt en een uitzending die slechts bestond uit het uitwisselen van vriendschappelijke boodschappen met een ander radiostation. Op de vraag aan de ‘directeur’ van Atlantis met wie deze uitwisseling dan had plaatsgevonden, werd hem gemeld dat het uiteraard om Radio Atlantis 2 ging. Deze laatste woonde destijds nog steeds in Gentbrugge en had zich dus ook in het geheimzinnige spelletje gestort.
Het was allemaal begonnen met het tijdperk van de zender 6QR7, waaruit later, nadat men zich betere apparatuur kon aanschaffen, uiteindelijk Radio Atlantis was ontstaan, het vermogen was gegroeid maar ook de belangstelling van de rondtoerende peilwagens van de Rijkswacht was toegenomen. Op de vraag of het station ook aanhangers had kreeg hij reactie: “Ongetwijfeld”, klinkt het vastberaden antwoord. En levendig maar zonder evenwel op te scheppen, verwijst meneer Atlantis naar de bijval over een tiental afspraken via de ether gemaakt.’ Zo was er een ontmoetingsplek afgesproken in de zomer aan de Ankerslaan te Gentbrugge, waar buitenverwachting meer dan 200 jonge mensen samenkwamen om van gedachten te wisselen over de uitzendingen, hun wensen naar voren brachten en zelfs hun kritiek niet spaarden omdat de uitgezonden muziek, volgens hen, niet steeds ‘nieuw’ genoeg was. Uiteraard werd ‘directeur Atlantis’ gevraagd of hij geen gevaar van herkenning en voor alle gevolgen van dien had gevreesd met het organiseren van dergelijke bijeenkomsten: “In het geheel niet, want wie van deze tweehonderd mensen was meneer Atlantis en zijn vriend? Moeilijk uit te vissen, zelfs door speurende waarnemers. Het gesprek ging immers alleen over de kwaliteit van de uitzendingen en over gedachtewisseling in verband met de moderne muziek.”
Radio Atlantis kon in 1964 met een bepaalde regelmaat worden beluisterd binnen een straal van 40 tot 50 kilometer via de 194 meter dat volgens de initiatiefnemers een zogenaamde vrije golflengte was: “Een golflengte waar wij niemand storen, want wij zijn de eersten om storingen te hekelen en de hoedanigheid van onze uitzendingen trachten wij voortdurend te verbeteren door het aanpassen van de apparatuur.”
Ook in Vlaanderen bestaat er een auteursrechtenorganisatie die heel goed de auteurs- en muziekrechten namens de artiesten in de gaten houdt en gelden probeert te innen wegens gedraaide muziek op radio en televisie. Het gaat daarbij om de SABAM. Hoe stond meneer Atlantis tegenover deze organisatie? “Nooit last van gehad. Wettelijk bestaan we immers niet en aldus kunnen we niet in overtreding zijn. Trouwens tot wie zou men zich moeten richten?” Op de vraag wat voor een genoegdoening deze vorm van radio maken bracht stelde de man achter Radio Atlantis dat het nieuwe er na twee jaar van uitzendingen eigenlijk al weer vanaf was: “Het blijft in de eerste plaats een ontspanning en de bedoeling iets onwettigs te doen bestaat eenvoudig niet.” Het toenmalige Radio Atlantis ging verder dan de achterkamer want men deed bepaalde uitspraken die weer leiden tot de conclusie bij de ondervragende journalist: ‘Uiteraard was het wel aantrekkelijk zich in een waas van geheimzinnigheid te hullen en dit bij zijn paar honderd jongeren aan te dikken door zogenaamde uitzendingen vanop een schip, ergens op het kanaal GentTerneuzen met fantasierijke beschrijvingen van wat men zoal te zien kreeg en van ingewikkelde bootapparaten. Een tikje geheimzinnigheid en wat poëzie doen wel goed aan het hart in onze tijden vol rauwe werkelijkheid.’ Uiteraard hing de wetgeving als een zwaard van Damocles boven Radio Atlantis want de wet verbood het bezitten en bedienen van zendapparatuur. In die tijd voornamelijk in het bezit van mensen die in hoofdzaak ontevreden waren door een gebrek aan teenagermuziek en dit gemis wilden aanvullen met hun programma’s. Zo was het Gentse Radio Atlantis in de maand mei 1964 bijvoorbeeld iedere zaterdagmiddag van half 1 tot half 3 en op de zondagen van 11 uur in de ochtend tot 2 uur in de middag te beluisteren op de 194 meter.
Als afsluiter werd de ‘directeur Atlantis’ gevraagd wat zijn toekomstplannen waren,’ want jongeren zonder toekomstplannen waren nu eenmaal geen jongeren meer’. Als antwoord werd het plan tot uitzenden via de FM uitgesproken: “Op frequentie modulatie uitzenden. Wij zijn trouwens volop aan het experimenteren maar dit vergt een meer ingewikkelde apparatuur en vooral veel tijd en U kunt zich indenken hoeveel al gemoeid is met de voorbereiding van de uitzendingen.’
Het is mij niet duidelijk of de uitzendingen van deze 1962/1964 uitvoering van Radio Atlantis reden is geweest voor de toen nog zeer jonge Adriaan van Landschoot om in het weekend weg te dromen over de toekomst met de gedachte om ooit nog eens een eigen radiostation te beginnen vanuit internationale wateren en misschien bleef de naam ‘Radio Atlantis’ daarbij wel in gedachten zitten.
Bron: Hans Knot - www.mediapages.nl